عنصری
شمارهٔ ۴۲
۱
ای دل چو بغمهای جهان درمانم
از دیده سرشکهای رنگین رانم
۲
خود را چه دهم عشوه یقین میدانم
کاندر سر دل رسد به آخر جانم
نظرات
مسعود رسولپور