عرفی

غزل شمارهٔ ۲۰

به جز ریش بلا مرهم مبادا ریسه ریشان را

عداوت با دل من باد زهر آلود نیشان را

به من بیگانگان را کی دل هم صحبتی ماند

که با من صحبت غم می کند بیگانه خویشان را

دمی صد چشمه هایی ۰۰۰ از دلم سر آمد و شادم

که محکم نیست ایمان محبت صبر کیشان را

نه با من با یکی از اهل دل دوستی می کن

ولی در کار هست آخر سر زلف پریشان را

عذاب دوزخ آشامان به آتش خون کند ایزد

مگر در سینه ی آسودگان اندازد ایشان را

برو عرفی به کوی بی غمان پژمرده ی مرهم

که این جا با نمک همه نیست الفت سینه ریشان را

کلیات عرفی شیرازی ـ ج ۱ (غزلیات) بر اساس نسخه‌های ابوالقاسم سراجا اصفهانی و محمدصادق ناظم تبریزی به کوشش و تصحیح پرفسور محمدولی الحق انصاری - جمال الدین محمد عرفی شیرازی - تصویر ۲۳۵

یکی بودم

۱۳۹۷/۰۹/۰۲ - ۰۶:۱۶:۴۳

سلام بیت 3 , مصراع 1 , که سه تا صفر هست لطفا پاک کنیدبیت 4 , مصراع اول , رکن سوم یک هجای بلند کم داره که با اضافه کردن هم بعد از دل مشکل حل میشه:نه با من با یکی از اهل دل هم دوستی می کنبیت آخر مصراع دوم , همه درج شده که اشتباهه و باید هم باشه :که اینجا با نمک هم نیست الفت سینه ریشان را

عرفی

غزل شمارهٔ ۲۰

تصاویر و صوت

نظرات

یکی بودم