عرفی
غزل شمارهٔ ۴۸۸
۱
تنها نه دلق خود به می ناب شسته ایم
ناموس یک قبیله به این آب شسته ایم
۲
قسمت بلاست ورنه می آلوده دلق خویش
صد ره ز شوق گوشهٔ محراب شسته ایم
۳
ما توبه دشمنیم و قدح دوست، دور نیست
کز دل هوای صحبت اصحاب شسته ایم
۴
از بس شکفته در دهن تیغ رفته ایم
ترس قیامت از دل قصاب شسته ایم
۵
هم کفر ما به لذت و هم دین ما به ذوق
زنار و سبحه در شکر ناب شسته ایم
۶
تاوان دل عطا بکن ای دل شکن که ما
از دفتر معامله این باب شسته ایم
۷
عرفی ببین که گریه چه توفان نموده است
کز چشم بخت دوستی خواب شسته ایم
نظرات
پیرایه یغمایی