عرفی
غزل شمارهٔ ۶۱
۱
می مغانه که از درد شور و شر صاف است
به محتسب ندهی قطره ای که اسراف است
۲
امام شهر ز سرجوش خمر نپرهیزد
نزاع بر سر ته شیشه های ناصاف است
۳
مذمت می و مطرب ز گمرهی چه عجب
که شیوه دانی شهدش بهین اوصاف است
۴
لباس صورت اگر واژگون کنیم، بیند
که خرقه ی پشمین جامه ی طلا باف است
۵
خیال مغبچه ای می برم که غمزه ی او
بلای صومعه داران قاف تا قاف است
۶
گرفتم آن که بهشتم دهند بی طاعت
قبول کردن و رفتن نه شرط انصاف است
۷
اگر به صحبت عرفی به سهو بنشینی
به گوش پنبه فرو کن که سر به سر لاف است
تصاویر و صوت
نظرات
سعید سلطانی