عرفی
رباعی شمارهٔ ۷۷
۱
عرفی که قدم در دهن تیشه نهد
از بس غم دل بر دل غم پیشه نهد
۲
تا تحت الثری فرو شود، گر نه مدام
بار دل خود به دوش اندیشه نهد
نظرات