عرفی
رباعی شمارهٔ ۹۷
۱
عشق آمد و از مژدهٔ غم شادم کرد
وز بندگی عافیت آزادم کرد
۲
هر موی مرا به یک جهان درد آراست
چندان که خراب بودم آبادم کرد
نظرات