رضاقلی خان هدایت
بخش ۱۰۱ - واعظ قزوینی
اسمش میرزا محمد رفیع و در فضیلت پایهٔ قدرش منیع. کتاب مستطاب ابواب الجنان از اوست. الحق هر بابی از ابواب ابواب الجنانش بابی از ابواب الجنان. معاصر سلطان حسین صفوی بود و خلق را موعظه می‌نمود. در اوایل جلوس سلطان مذکور مرحوم ومغفور شد. شعر هم می‌گفت. ایندو بیت از او نوشته می‌شود:
۲
از هیچ کس بجز دو زبانی ندیده‌ام
خلق زمانه را همه گویی زبان یکی است
۳
دور و دراز شد سفر بی خودی مرا
گویا به بوی زلف تو از هوش رفته‌ام
نظرات