رضاقلی خان هدایت
بخش ۸۳ - کمال اصفهانی
و هُوَ حکیم کمال الدین زیاد. از فحول حکمای زمان خود برتری داشته و همت بر انزوا و عزلت می‌گماشته. همهٔ اهل تذکره او را توصیف نموده و به فضایل ستوده‌اند. از اوست:
۲
این عرصه که گفت خوش جهانی است
خاکش بر سر که خاکدانی است
۳
عاقل به خدا اگر گزیند
گردی که فراز او دخانی است
۴
در لاله نگر به چشم عبرت
کان عارض خوب نوجوانی است
۵
رنگ رخ زرد عاشقان است
هر جای که برگ زعفرانی است
۶
بر گلبن اگر گلی بخندد
بگری که لب شکر بیانی است
۷
از خاک بنفشه‌ای که روید
می‌دان که کلالهٔ جوانی است
نظرات