ادیب صابر
شمارهٔ ۶۷
۱
اگر به زمیری است پیری، نخواهم
که هرگز بت من مرا میر خواند
۲
دلم تازه گشتی چو خواندی جوانم
کنون چون شود چون مرا پیر خواند
نظرات