ادیب صابر
شمارهٔ ۳۱
۱
آن بت که به رخسار بهار آراید
چون رعد همی نالم و رحمش ناید
۲
چون برق به خنده تا لبی بگشاید
چون ابر مرا گریستن فرماید
تصاویر و صوت
نظرات