ادیب صابر
شمارهٔ ۵۰
۱
هر چند بود مردم دانا درویش
آخر بود از توانگر نادان بیش
۲
آن را نبود جاه چو مالش شد بیش
وین شاد بود همیشه از دانش خویش
تصاویر و صوت
نظرات