صفایی جندقی
شمارهٔ ۱۸
۱
کس را نبود حال تباهی که مراست
تاریک تر از روز سیاهی که مراست
۲
فضل تو مگر شفیعم آید که گذشت
دشوار نماید از گناهی که مراست
نظرات