صفایی جندقی
شمارهٔ ۱۲
۱
گفتی ز چه دوش آن همه جاری کردی
وز ناله ی خود مرا به جوش آوردی
۲
زخمی که ز تیر غمزه راندی به دلم
گر برتو زدند و زنده ماندی مردی
نظرات