سلیم تهرانی
شمارهٔ ۴۶۰
۱
عشق آشوب دل و جوش درون می‌آرد
گل این باغ نبویی که جنون می‌آرد
۲
دارد آبی چمن عشق که یک قطره از او
مرغ تا خورد ز پا رشته برون می‌آرد
۳
هر سر موی از آن زلف پریشان راهی‌ست
که سر از کوچهٔ زنجیر برون می‌آرد
۴
حسن مغرور به این ناز و نزاکت یارب
تاب هم‌صحبتی آینه چون می‌آرد؟
۵
سوختم از غم دل هم‌نفسان، می‌بینید
که چه‌ها بر سرم این قطرهٔ خون می‌آرد
۶
جوش زد داغ دل و شور جنونم افزود
شعله را فصل گل پنبه جنون می‌آرد
۷
من نه آنم که زبونی کشم از چرخ، سلیم
این بلاها به سرم بخت زبون می‌آرد
نظرات