سلیم تهرانی
شمارهٔ ۵۲۹
۱
کرده ام در گوشه ی ایران قناعت کار خود
بس بود هندوستانم سایه ی دیوار خود
۲
همچو بال مرغ بسمل مضطرب گردد، اگر
افکند موم دلم مطرب به موسیقار خود
۳
شوق مستی در درون خم مرا جا داده است
هرکه را بینی، فلاطونی بود در کار خود
۴
گر نسیمی عزم رفتن می کند، من همرهم
زین گلستان بسته ام همچون شکوفه، بار خود
۵
این غزل در هند و مطلع را در ایران گفته ام
منفعل دارد سلیم ایامم از گفتار خود
نظرات