سلیم تهرانی
شمارهٔ ۶۹
۱
گر به گوش خود ز مردم بشنوی گفتار را
از خوی خجلت بشویی نسخهٔ اشعار را
۲
شعر خود را گر به از هر شعر دانی دور نیست
بهتر از آب بقا باشد عرق بیمار را
۳
در بلندی همچو آن، دیگر نداری مصرعی
زینت دیوان خود کن طرهٔ دستار را
۴
در سواد نامه‌ات هر لفظ معنی می‌خورد
چاره‌ای کن آخر این موران معنی‌خوار را
۵
تا بداند رتبهٔ طبع بلندت را، سلیم
بر سر راه حسود انداز این طومار را
نظرات