سلیم تهرانی
شمارهٔ ۹۷
۱
یاد ایامی که حسن اندیشهٔ ناموس داشت
شمع را شرم از پر پروانه در فانوس داشت
۲
باده تنها کی توان خوردن، که بی‌هم‌صحبتان
خضر بر لب آب و در زیر زبان افسوس داشت
۳
دوش مشغول خیالت بود در محفل دلم
خلوتی در انجمن چون صورت فانوس داشت
۴
حاصل دنیا نبود آن سان که ما می‌خواستیم
طفل، چشم بیضهٔ رنگینی از طاووس داشت
۵
دوش می‌بالید از خاک درش بر خود سلیم
تکیه پنداری مگر بر مسند کاوس داشت
تصاویر و صوت
نظرات
بنده hashemimasoud۶۸@yahoo.com