سلیم تهرانی
شمارهٔ ۴۷
۱
آن بلبل مستم که خروشم بردند
ذوق سخن از لب خموشم بردند
۲
در عالم غفلتم عجب ذوقی بود
افسوس که آن پنبه ز گوشم بردند
نظرات