سام میرزا صفوی

۵۴۵- مولانا طاهر

نیز از جمله سکنه آنجاست و از مردم زاده های شروان است و اوقات به مویینه دوزی میگذراند گاهی نظمی از او سر میزند این ابیات از اوست :

مبند حجره ی دل را همیشه بر شتری

که حجره های دلت زان شتر شود گلشن

به حجره ام شتر مهر مرتضی است مقیم

از آن چو چشم شتر حجره ام بود روشن

نمیرود شتر مهر او ز حجره ی دل

اگر رود شتر جان مرا ز حجره ی تن