سام میرزا صفوی
۳۰۷- مولانا هوشی شیرازی
دیوانه وش مردی بود و شعر مردم باسم خود میخواند و نوبتی این مطلع مولانا جامی را تغییر داده چنین میخواند :
۲
گریه من کن که مجنون نوحه گر دارد بسی
هوشی تو و جام می و بیهوشی و مستی
کسی گفت این شعر جامی است چرا باسم خود میخوانی جواب داد که چه شود؟ او سنی بود و من شیعه ام . مال سنی بر شیعه حلال است. و من این بیت را از جامی کسب کرده ام . این مطلع را هم شعر خود میداند :
۴
راه خرد مردم هشیار چه دانی
من که با دل صفت آن قد رعنا گویم
اینهم از اوست :
۶
هر چه گویم همه از عالم بالا گویم
جز کوی تو دل را نبود منزل دیگر
نظرات