سام میرزا صفوی
۳۰۹- مولانا افضل نامی
تهرانی است و بقدر طالب علمی نیز دارد شعرش بغایت رنگین و نظمش متین است در اوان جوانی بمفاجا در گذشت مردم را گمان آن بود که نور بخشیه او را تسمیم کرده اند . این دو مطلع از اوست:
۲
گرهی در دل او هست که فریاد کند
پیش مردم چند لافم کاز سگانم یار را
۳
آنچنان تا نشود خاطر نشان اغیار را
همیشه داغ غمم بر دل حزین بوده است
نظرات