امیر شاهی

شمارهٔ ۱۳۳

ما جان بتمنای تو در بیم نهادیم

چون تیغ کشیدی، سر تسلیم نهادیم

پیکان تو چون از دل مجروح کشیدیم

صد بوسه بر آن از پی تعظیم نهادیم

ز استاد ازل عشق بتان یاد گرفتیم

انگشت چو بر تخته تعلیم نهادیم

از فکر جهان فارغ و آزاد نشستیم

تا پای در این ورطه پر بیم نهادیم

هر چند دونیم است ز هجرت دل شاهی

باز آی که ما جمله به یک نیم نهادیم