اسیر شهرستانی

شمارهٔ ۴۷۱

ز آهم هر طرف دل وحشتستان دگر دارد

خدنگی را که پر برق است پیکان دگر دارد

بود صیادی الفت چو شعر مبتذل گفتن

شکار انداز تنهایی شدن شان دگر دارد

ز نشتر زار زیر آسمان چون سبزه می لرزم

که در هر سایه خاری گلستان دگر دارد

زچشم جوهر تیغت مروت می توان دیدن

که در هر مرهمی زخم نمایان دگر دارد

منقش بال طاوسی است هر یک آشیان گردون

که از هر پر فشانی برگریزان دگر دارد