اسیر شهرستانی
شمارهٔ ۱۷
۱
دلیل بادیه دیوانگی بس است مرا
همین نشانه فرزانگی بس است مرا
۲
ز خویشتن به دیار جنون گریزانم
که آشنایی بیگانگی بس است مرا
۳
کجاست غم که کشد رخت من به کوی جنون
به عقل نسبت همخانگی بس است مرا
نظرات