اسیر شهرستانی
شمارهٔ ۲۸۵
۱
تو را که از لب چون پسته قند میروید
نمک ز داغ من دردمند میروید
۲
ز آب دیده مجنون برای دفع گزند
هنوز در ره لیلی سپند میروید
۳
ز بار منت نشو و نما گریزان است
نهال همت عاشق بلند میروید
نظرات