شهریار
غزل شمارهٔ ۹۷ - ترانه جاودان
۱
ای شاخ گل که در پی گلچین دوانی‌ام
این نیست مزد رنج من و باغبانی‌ام
۲
پروردمت به ناز که بنشینمت به پای
ای گل چرا به خاک سیه می‌نشانی‌ام
۳
دریاب دست من که به پیری رسی جوان
آخر به پیش پای تو گم شد جوانی‌ام
۴
گر نیستم خزانه خزف هم نیم حبیب
باری مده ز دست به این رایگانی‌ام
۵
تا گوشوار ناز گران کرد گوش تو
لب وا نشد به شکوه ز بی‌هم‌زبانی‌ام
۶
ای یوسف عزیز که ثانی ندیدمت
بازآ که در فراق تو یعقوب ثانی‌ام
۷
با صدهزار زخم زبان زنده‌ام هنوز
گردون گمان نداشت به این سخت‌جانی‌ام
۸
یاری ز طبع خواستم اشکم چکید و گفت
یاری ز من بجوی که با این روانی‌ام
۹
ای گل بیا و از چمن طبع شهریار
بشنو ترانهٔ غزل جاودانی‌ام
نظرات
ناشناس
حسن
لیلا
سید
حمید
علیرضا
ویس
سید مسعود
احسان حمیدی