
وطواط
شمارهٔ ۱۹ - در تغزل
۱
تا گرد رخت سنبل تر کاشتهاند
عشاق دل از مهر تو برداشتهاند
۲
آن چاه ذقن، که دل در او میافتاد
تا لب به بنفشهٔ تر انباشتهاند
نظرات
بشیر رحیمی