
ظهیر فاریابی
شمارهٔ ۷۰
۱
ای حکم تو چون قضاءمبرم
آسوده ز اعتراض و تبدیل
۲
از طارم سقف همت تو
آویخته نه فلک چو قندیل
۳
تا حشر بکرده آل عباس
در آیت خسرویت تأویل
۴
تاریک شده جهان روشن
در چشم عدوت میل در میل
۵
در معرکه تیغت از سر دست
مانند پیاده افکند پیل
۶
وز دست کفت فرات و دجله
هر لحظه زنند جامه در نیل
۷
خورشید که کمترین و شاقی ست
در موکب تو دوان به تعجیل
۸
تحویل همی کند به برجی
کز عدل تو یافته ست تعدیل
۹
میمون و خجسته باد بر تو
نوروز بزرگ و روز تحویل
نظرات
مجتبی