ظهیر فاریابی
شمارهٔ ۲۹
۱
خسرو چو به خرمی قدح بر دارد
وز ابر بیان در معانی بارد
۲
از رحمت او چه کم شود گر گه گاه
این گمشده را به لطف خود یادآرد؟!
نظرات