ظهیر فاریابی
شمارهٔ ۳۶
۱
گه شانه زبان در خم گیسوت کشد
گه آینه روی سخت در روت کشد
۲
سرمه که بود که آید در چشمت؟
یا وسمه که او کمان ابروت کشد؟
نظرات
عبدالله