ظهیر فاریابی
شمارهٔ ۴۶
۱
گفتم که مگر دل نه چو دلدار آید
تا در غم و شادیی مرا یاد آمد
۲
اکنون چو برون نهاد از دایره پای
بگذارم تا سرش به دیوار آید
نظرات