طغرای مشهدی
شمارهٔ ۱۰۹
۱
ناید نمکچشی چو تنور از دهان ما
گردد نصیب غیر، چو شد پخته نان ما
۲
مانند خاک شیشه ساعت، برون نرفت
یک دم غبار غم ز دل ناتوان ما
نظرات