طغرای مشهدی
شمارهٔ ۱۲۸
۱
وقت ساغر زدن، به فتوی ما
روز ابر است یا شب مهتاب
۲
ما چو آب از پی چمن ندویم
سیرگاه خودیم چون گرداب
نظرات