طغرای مشهدی
شمارهٔ ۱۵۷
۱
بیا که بی سرزلف تو موج باده ناب
به رنگ حلقه ماتم، کدورت انگیز است
۲
بهار حسن ترا برگ ریز عشوه مباد
که از هوای توام ابردیده گل بیز است
۳
به دور نرگس او، دل ز خون لبالب کن
که می پرست، طلبکار جام لبریز است
نظرات