طغرای مشهدی
شمارهٔ ۱۷۴
۱
دنیا و آخرت چو ترازو فتاده است
یک سو اگر کم است، دگر سو زیاده است
۲
در مجلسی که دست به هم داد رقص جام
خون حیا به گردن مینای باده است
نظرات