طغرای مشهدی
شمارهٔ ۲۰۲
۱
پیرهن بس که خوش اندام شد از بوی تنت
گل شود سرو چو آید به برش پیرهنت
۲
مزه بزمگه باده به کامش نرسید
تا لب جام نشد بوسه ربای دهنت
۳
نشوم از تو جدا، همچو گل از نکهت خود
گر درآرد مدد بخت درآغوش منت
نظرات