طغرای مشهدی
شمارهٔ ۲۲۹
۱
چون به آب رود چشمم سبز گردد گلبنی
خنده گلها، هم آواز صدای گریه است
۲
دهر شد ماتم سرای فوت مطلبهای دل
چون کنم در گریه ضبط خود، که جای گریه است
۳
همچو مینایی که می افتد نگون در بزم شوق
سرزمین خنده ام در زیر پای گریه است
۴
بس که ما را کلک قسمت کرده رنگ آمیز درد
صورت دیوار ما در هایهای گریه است
نظرات