طغرای مشهدی
شمارهٔ ۲۴۰
۱
پیغمبریم و ملت ما غم کشیدن است
معراج ما به عرش کدورت رسیدن است
۲
پیری رسید، چون نشود قامتم دوتا؟
تعظیم میهمان، بر مردم، خمیدن است
نظرات