طغرای مشهدی
شمارهٔ ۲۵۹
۱
دل برون آرم ازان سینه که غم نشناسد
دست بردارم ازان تن که الم نشناسد
۲
سالک پاکرو آن است که چون ریگ روان
دشت پیما شود و نقش قدم نشناسد
نظرات