طغرای مشهدی
شمارهٔ ۳۲۱
۱
ما را لب چشیدن صهبای وصل نیست
این باده را مگر به لب گل توان چشید
۲
آن تنگ روزی طربم کز می نشاط
بی بهره تا نگشت لبم، کی زبان چشید
۳
یک قطره باده در ته خمخانه ام نماند
از بس که محتسب به لب امتحان چشید!
نظرات