طغرای مشهدی
شمارهٔ ۳۶۷
۱
مرا به نسبت آدم، زمانه خوار کند
خطا ز دست پدر شد، پسر چه کار کند
۲
صبا کجاست که از غنچه لبت، حرفی
زند به گوش خزان، کار صد بهار کند
۳
نگه ذخیره نماید همیشه مردم چشم
که روز وعده او صرف انتظار کند
نظرات