طغرای مشهدی
شمارهٔ ۳۹۶
۱
خاک غربت شود اندوه وطن را درمان
آشنا زخم چو زد، مرهم بیگانه ببند
۲
آبرو می رود از دست، به آمد شد غیر
چون حباب از همه جانب ره کاشانه ببند
نظرات