طغرای مشهدی
شمارهٔ ۴۲۲
۱
زگل بی بهره ام وز آشیان دور
چه سازد کس، زمین سخت، آسمان دور
۲
کجا ما و کجا ایام وصلش
بود از موسم گل، زعفران دور
نظرات