طغرای مشهدی
شمارهٔ ۴۲۴
۱
دشت سبز و کوه سبز و شهر سبز و خانه سبز
باز از نو شد کدوی باده در میخانه سبز
۲
آتش این سرزمین از بس بهار اندوده است
از هوای شعله می گردد پر پروانه سبز
نظرات