طغرای مشهدی
شمارهٔ ۴۵۰
۱
جا در آتش کند از محرم و بیگانه خویش
چون کمان هر که برون می رود از خانه خویش
۲
تا ز ما جغد نیفتد به ره در بدری
گل تعمیر نبردیم به ویرانه خویش
۳
نیست چون سبحه درین کشت، جوی حاصل ما
سبز کردیم ز بهر دگران دانه خویش
نظرات