طغرای مشهدی
شمارهٔ ۵۰۳
۱
با شب تیره ز تاریکی آن مو گفتم
مه چو سر زد، سخن از پرتو آن رو گفتم
۲
بی حجابانه مبادا که به پایت افتد
«مگذار آینه را بر سر زانو» گفتم
۳
سرمه را تیره شب اختر چشمت خواندم
وسمه را ابر سیاه مه ابرو گفتم
۴
همچو من تا نشود دورنشین بت خود
سبب سوختن خویش به هندو گفتم
نظرات