طغرای مشهدی
شمارهٔ ۵۵
۱
کمان طالع ما تیر برنمی تابد
مگر ز غیب خورد تیر بر نشانه ما
۲
درین قفس، من و طغرا و بلبلیم اسیر
که مانده در عدم آباد، آب و دانه ما
۳
قابل سبز شدن نیست، میفشان برخاک
ترسم از شرم زمین، آب شود دانه ما
نظرات