طغرای مشهدی
شمارهٔ ۶۲۷
۱
ماییم و گفتن شعر، در وصف آن گلِ رو
بر وزن مصرع زلف، در بحر بیت ابرو
۲
سیر از قدح چه سان گشت، در یک دو روز نرگس؟
دل می کشد به ساغر، سبز است تا لب جو
۳
در شیوه رمیدن، وحشی نگاه او را
همچشمی از ازل بود، با گله گله آهو
نظرات