طغرای مشهدی
شمارهٔ ۶۷
۱
به روی ما چو دف از ذوق می زند سیلی
گهی که مادر گیتی کند نوازش ما
۲
کسی که بزم نشین غم است، می داند
که همچو شمع ز سوز دل است کاهش ما
نظرات