طغرای مشهدی
شمارهٔ ۶۷۲
۱
شمع است مرا حجت این حرف که بی جرم
سر می رود از پای فشردن به غریبی
۲
سرگشتگی آرد چو وطن، جای گریز است
بیجا ندود سنگ فلاخن به غریبی
نظرات